| تاریخ ارسال: 1398/10/18 |
دکتر سیدجواد حسینی کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه امام صادق علیه السلام و علامه طباطبائی (ره) نسبت به اتفاقات سیاسی اخیر که منجر به برخی اعتراضات و اغتشاشات در جامعه شد، در کلاس تدریس خود تحلیلی ارائه نمود.
وی در ۳ حوزه تحلیل خویش را بیان نمود:
۱. اصل سهمیه بندی بنزین و ضرورت آن
مجلس در سال ۹۲ (۶ سال پیش) لایحه‌ای را تصویب و قوه مجریه را ملزم به اجرای آن در سریع ترین زمان ممکن نمود. اما این سند تا اکنون طبق یکسری دلایل سیاسی کاری از پیش نبرد.
هدف از این لایحه محدودشدن و از بین رفتن پرداخت یارانه پنهان به بنزین، کمتر شدن قاچاق سوخت و همچنین یکسان کردن سهم تمام مردم از این یارانه بود که معمولا اقشار ضعیف و دهک های پایین از آن بهره مند نبودند.
سود حاصل از این طرح نیز باید برای هزینه کرد دهک های پایین جامعه صرف شود. در نهایت باید تاکید کرد که اجرای این برنامه سبب کمتر شدن بحران اقتصادی و مالی دولت در بلند مدت می شود که به عنوان جراحی سخت برای اقتصاد می توان از آن یاد نمود. شیوه ی فعلی اختصاص یارانه، به ضرر دهک های پایین و قشر آسیب پذیر جامعه است. در سال ۲۰۱۲ ایران بالغ بر ۸۲ میلیارد دلار یارانه پرداخت کرده است. ایران روزانه ۸۱ میلیون لیتر مصرف بنزین دارد در حالی که ترکیه روزانه ۸ میلیون لیتر بنزین مصرف دارد.
۲. موضوع دوم شیوه ی اجرای این سهمیه بندی است
به صراحت می توان گفت دولت به بدترین شکل ممکن این طرح را اجرا کرد و همین اجرای بد سبب ایجاد اغتشاش در سطح جامعه شد.برای اجرای طرح های بزرگ که به صورت مستقیم با جامعه و اقتصاد و معیشت مردم باید از روش های اقناع سازی فضای عامه مردم استفاده شود. الان رئیس جمهور از اطلاع رسانی غایب است. حتی وقتی می خواهد در این خصوص صحبت کند در حاشیه ی هیئت دولت به صورت حاشیه ای سخنرانی می کند. نظام جبران این افزایش قیمت برای جامعه مبهم است. جامعه به دولت اعتماد ندارد و مهمتر از همه اینکه افزایش بنزین در جامعه ی اثر تورم روانی دارد. یعنی با اینکه دولت اعلام می کند که جلوی افزایش قیمت ها را می گیرد اما جامعه این مورد را از دولت نمی پذیرد. طبعا سابقه ی این دولت در دادن وعده هایی که عمل نشده، نیز در شکل گیری این ذهنیت برای مردم نقش داشته است.
این اقناع با اطلاع رسانی و استفاده از روش های حمایتی است و طرح باید به صورت پلکانی در یک مدت معین صورت گیرد. نه به صورت آنی و بدون هیچ اطلاع قبلی و وضوح ذهنی برای مردم جامعه.
در حقیقت هر چند این تصمیم در مجلس مصوب شده و اجرای آن به دولت سپرده شده و در شورای هماهنگی سران قوا مورد بحث قرار گرفته است اما قطعا در شیوه ی اجرا دولت مهمترین بازیگر است. دولت از ابتدا به خاطر ترس از واکنش جامعه، به دنبال تقسیم این مسئولیت با سایر قوا بود. دولت در شیوه ی اجرا حکمرانی ضعیفی را از خود به نمایش گذاشت. در دولت قبل با همه ی انتقادهایی که وارد است ابتدا وجه یارانه به حساب مردم به صورت بلوکه واریز شد، دوم رئیس جمهور مستقیما با مردم صحبت کرد، ثالثا طرح به صورت پلکانی پیگیری شد. هر چند همان زمان هم انتقاداتی وارد بود اما دولت مسئول تمام کار بود. در این بخش اعتراض بخشی از جامعه که اتفاقا در بخش هایی از کشور به صورت آرام و خودجوش انجام شد، قابل پذیرش و طبیعی بود. در انتهای میتوان افزود که احتمالا دولت به عمد و یا غیر عمد هدف شوکه کردن جامعه را داشتند. و این باید مورد بررسی جدی تر قرار بگیرد.
۳. موضوع انتهایی نیز نحوه موضع گیری مقام معظم رهبری نسبت به این اتفاق بود.
ابتدا یک پیشنهاد به دانشجویان و آن اینکه فقط به متن سخنرانی بسنده نکنید. متن لحن کلام را منتقل نمیکند. حتما به صوت و فیلم صحبت های رهبری مراجعه کنید تا با لحن اصلی کلام ایشان مواجه شوید. اتفاقا لحن دلسوزانه و پدرانه است. تحلیل ها منجر به جهت گیری ذهن مخاطب بر روی سخنان پیاده شده ی رهبری می گردد.
اول اینکه رهبری فرمودند من سررشته ندارم باید نسبی در نظر گرفت. اینکه رهبری فرمودند من سررشته ندارم افراد دیگری نظیر رئیس جمهور قطعا سررشته ندارند. بیان اصلی رهبری در قسمت اول سخنانشان اصل حمایت از طرح های کارشناسی شده در دولت است.
نکته ی دوم آن است که رهبری به عنوان مسئول ارشد نظام نباید و نمی تواند پشت دولت و قوه آمره ی نظام را خالی کند. اتفاقا این تصمیم آیت الله خامنه ای بسیار مهم و تاریخی بود. چرا که آمریت دولت نباید تضعیف شود و جایگاه خود را از دست بدهد و به عبارت بهتر نمیتوان ساختار سیاسی حاکم بر کشور را ضعیف کرد. نحیف کردن دولت هر چند خود رئیس جمهور و دولت هم در آن ناخواسته نقش داشته باشند، ثمرات خطرناکی برای کشور ایران دارد. نمونه ی عراق و افغانستان و مصر و لبنان روبروی ماست.
ایشان از گذشته گفته اند که باید برای هر تصمیم اساسی که با معیشت جامعه در ارتباط است یک نظام جبران نیز موجود باشد. این نکته در سخنان رهبری مغفول مانده. ظاهرا قبل از اجرا هم به رئیس جمهور تذکر دادند که ابتدا نظام جبران را مشخص کنید آنگاه اقدام به سهمیه بندی بنزین کنید.
نکته ی آخر اینکه رهبری سابقه طولانی در حکمرانی دارند و اصل ساختار نباید در نظام دچار اختلال شود. همچنین باید دانست که سیاست ورزی عملی همواره انتخاب بین بد و بدتر است.
در انتهای کلاس دانشجویان آزادانه به بحث و انتقاد از حوادث و اعتراض های اخیر در سطح جامعه پرداختند.
گزارش: جواد قاسمیان
وی در ۳ حوزه تحلیل خویش را بیان نمود:
۱. اصل سهمیه بندی بنزین و ضرورت آن
مجلس در سال ۹۲ (۶ سال پیش) لایحه‌ای را تصویب و قوه مجریه را ملزم به اجرای آن در سریع ترین زمان ممکن نمود. اما این سند تا اکنون طبق یکسری دلایل سیاسی کاری از پیش نبرد.
هدف از این لایحه محدودشدن و از بین رفتن پرداخت یارانه پنهان به بنزین، کمتر شدن قاچاق سوخت و همچنین یکسان کردن سهم تمام مردم از این یارانه بود که معمولا اقشار ضعیف و دهک های پایین از آن بهره مند نبودند.
سود حاصل از این طرح نیز باید برای هزینه کرد دهک های پایین جامعه صرف شود. در نهایت باید تاکید کرد که اجرای این برنامه سبب کمتر شدن بحران اقتصادی و مالی دولت در بلند مدت می شود که به عنوان جراحی سخت برای اقتصاد می توان از آن یاد نمود. شیوه ی فعلی اختصاص یارانه، به ضرر دهک های پایین و قشر آسیب پذیر جامعه است. در سال ۲۰۱۲ ایران بالغ بر ۸۲ میلیارد دلار یارانه پرداخت کرده است. ایران روزانه ۸۱ میلیون لیتر مصرف بنزین دارد در حالی که ترکیه روزانه ۸ میلیون لیتر بنزین مصرف دارد.
۲. موضوع دوم شیوه ی اجرای این سهمیه بندی است
به صراحت می توان گفت دولت به بدترین شکل ممکن این طرح را اجرا کرد و همین اجرای بد سبب ایجاد اغتشاش در سطح جامعه شد.برای اجرای طرح های بزرگ که به صورت مستقیم با جامعه و اقتصاد و معیشت مردم باید از روش های اقناع سازی فضای عامه مردم استفاده شود. الان رئیس جمهور از اطلاع رسانی غایب است. حتی وقتی می خواهد در این خصوص صحبت کند در حاشیه ی هیئت دولت به صورت حاشیه ای سخنرانی می کند. نظام جبران این افزایش قیمت برای جامعه مبهم است. جامعه به دولت اعتماد ندارد و مهمتر از همه اینکه افزایش بنزین در جامعه ی اثر تورم روانی دارد. یعنی با اینکه دولت اعلام می کند که جلوی افزایش قیمت ها را می گیرد اما جامعه این مورد را از دولت نمی پذیرد. طبعا سابقه ی این دولت در دادن وعده هایی که عمل نشده، نیز در شکل گیری این ذهنیت برای مردم نقش داشته است.
این اقناع با اطلاع رسانی و استفاده از روش های حمایتی است و طرح باید به صورت پلکانی در یک مدت معین صورت گیرد. نه به صورت آنی و بدون هیچ اطلاع قبلی و وضوح ذهنی برای مردم جامعه.
در حقیقت هر چند این تصمیم در مجلس مصوب شده و اجرای آن به دولت سپرده شده و در شورای هماهنگی سران قوا مورد بحث قرار گرفته است اما قطعا در شیوه ی اجرا دولت مهمترین بازیگر است. دولت از ابتدا به خاطر ترس از واکنش جامعه، به دنبال تقسیم این مسئولیت با سایر قوا بود. دولت در شیوه ی اجرا حکمرانی ضعیفی را از خود به نمایش گذاشت. در دولت قبل با همه ی انتقادهایی که وارد است ابتدا وجه یارانه به حساب مردم به صورت بلوکه واریز شد، دوم رئیس جمهور مستقیما با مردم صحبت کرد، ثالثا طرح به صورت پلکانی پیگیری شد. هر چند همان زمان هم انتقاداتی وارد بود اما دولت مسئول تمام کار بود. در این بخش اعتراض بخشی از جامعه که اتفاقا در بخش هایی از کشور به صورت آرام و خودجوش انجام شد، قابل پذیرش و طبیعی بود. در انتهای میتوان افزود که احتمالا دولت به عمد و یا غیر عمد هدف شوکه کردن جامعه را داشتند. و این باید مورد بررسی جدی تر قرار بگیرد.
۳. موضوع انتهایی نیز نحوه موضع گیری مقام معظم رهبری نسبت به این اتفاق بود.
ابتدا یک پیشنهاد به دانشجویان و آن اینکه فقط به متن سخنرانی بسنده نکنید. متن لحن کلام را منتقل نمیکند. حتما به صوت و فیلم صحبت های رهبری مراجعه کنید تا با لحن اصلی کلام ایشان مواجه شوید. اتفاقا لحن دلسوزانه و پدرانه است. تحلیل ها منجر به جهت گیری ذهن مخاطب بر روی سخنان پیاده شده ی رهبری می گردد.
اول اینکه رهبری فرمودند من سررشته ندارم باید نسبی در نظر گرفت. اینکه رهبری فرمودند من سررشته ندارم افراد دیگری نظیر رئیس جمهور قطعا سررشته ندارند. بیان اصلی رهبری در قسمت اول سخنانشان اصل حمایت از طرح های کارشناسی شده در دولت است.
نکته ی دوم آن است که رهبری به عنوان مسئول ارشد نظام نباید و نمی تواند پشت دولت و قوه آمره ی نظام را خالی کند. اتفاقا این تصمیم آیت الله خامنه ای بسیار مهم و تاریخی بود. چرا که آمریت دولت نباید تضعیف شود و جایگاه خود را از دست بدهد و به عبارت بهتر نمیتوان ساختار سیاسی حاکم بر کشور را ضعیف کرد. نحیف کردن دولت هر چند خود رئیس جمهور و دولت هم در آن ناخواسته نقش داشته باشند، ثمرات خطرناکی برای کشور ایران دارد. نمونه ی عراق و افغانستان و مصر و لبنان روبروی ماست.
ایشان از گذشته گفته اند که باید برای هر تصمیم اساسی که با معیشت جامعه در ارتباط است یک نظام جبران نیز موجود باشد. این نکته در سخنان رهبری مغفول مانده. ظاهرا قبل از اجرا هم به رئیس جمهور تذکر دادند که ابتدا نظام جبران را مشخص کنید آنگاه اقدام به سهمیه بندی بنزین کنید.
نکته ی آخر اینکه رهبری سابقه طولانی در حکمرانی دارند و اصل ساختار نباید در نظام دچار اختلال شود. همچنین باید دانست که سیاست ورزی عملی همواره انتخاب بین بد و بدتر است.
در انتهای کلاس دانشجویان آزادانه به بحث و انتقاد از حوادث و اعتراض های اخیر در سطح جامعه پرداختند.
گزارش: جواد قاسمیان
کلیدواژه ها: دانشگاه امام صادق علیه‌السلام | دکتر سیدجواد حسینی | گزارش کلاس | تحلیل | سهمیه بندی بنزین |
دفعات مشاهده: 2836 بار |
دفعات چاپ: 494 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر